Posłowie uzgodnili z przedstawicielami Rady, że rozporządzenie nakazywać będzie składowanie odpadów zawierających rtęć pod ziemią, w kopalniach soli lub głębokich formacjach skalnych, albo w specjalnych miejscach na powierzchni w sposób bezpieczny dla ludzkiego zdrowia i środowiska do czasu ich unieszkodliwienia. Komisja będzie śledzić badania nad bezpiecznymi metodami składowania i utylizacji rtęci i przedstawi PE i Radzie, do 1 stycznia 2010 roku, sprawozdanie oraz, jeśli zajdzie taka potrzeba, propozycję nowelizacji dyrektywy nie później niż do 15 marca 2013 roku.
Propozycja zgłoszona przez Parlament w pierwszym czytaniu, aby zakazem objąć także import rtęci do Wspólnoty nie znalazła się zawartym kompromisie. Porozumienie przewiduje natomiast, że Komisja zbada do 2010 roku, czy istnieje potrzeba wprowadzania takiego zakazu. Komisja ma też przeanalizować, czy zakaz eksportu należy rozszerzyć na inne związki rtęci i produkty zawierające rtęć, takie jak termometry, barometry i sfigmomanometry.
Zmniejszając wykorzystanie rtęci w zastosowaniach przemysłowych, Unia Europejska boryka się z problemem składowania rosnących odpadów rtęciowych, które często są wywożone do krajów mniej rozwiniętych, w których standardy ochrony zdrowia pozostawiają wiele do życzenia. Po przyjęciu proponowanego rozporządzenia 12000 ton rtęci metalicznej pochodzącej z sektora chloro-alkalicznego będzie musiało zostać poddane utylizacji na terenie Wspólnoty.
W marcu 2006 roku Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie strategii Wspólnoty w zakresie rtęci, a w lipcu ubiegłego roku zaakceptował propozycję zakazu stosowania rtęci w termometrach lekarskich oraz w innych urządzeniach pomiarowych przeznaczonych do otwartej sprzedaży konsumentom. Obecny projekt to kolejna odsłona realizacji ogólnej strategii, tym razem polegająca na ustanowieniu zakazu eksportu i określeniu zasad składowania rtęci metalicznej.
Rtęć i jej związki są wysoce toksyczne dla ludzi, w szczególności dla rozwijającego się układu nerwowego dzieci. Substancja ta stanowi również zagrożenie dla ekosystemów oraz dzikiej fauny i flory. Głównymi źródłami podaży rtęci w Unii Europejskiej są nadwyżki z sektora chloro-alkalicznego, rtęć będąca produktem ubocznym z górnictwa metali nieżelaznych i operacji wytopu i rtęć będąca produktem ubocznym oczyszczania gazu ziemnego.
źródło: europarl.europa.eu
Komentarze (0)