Rozwój nauk przyrodniczych pozwolił w latach 40. XX w. wytłumaczyć zjawiska zachodzące podczas biologicznego oczyszczania ścieków. Naukowe podejście do zagadnienia zoptymalizowało parametry technologiczne, a tym samym wzrosła efektywność procesów. Krajami przodującymi w postępie tech-nicznym w oczyszczaniu ścieków w pierwszej połowie XX w. były Anglia, USA i Niemcy.

Po II wojnie światowej w Polsce zaczęto budować oczyszczalnie mechaniczno-biologiczne, głównie ze spłuki-wanymi i zraszanymi złożami biologicznymi (lata 60.) oraz z osadem czynnym (lata 70.). Ich budowa przebie-gała powoli, gdyż obowiązujące w tym okresie przepisy nie wymuszały budowania oczyszczalni ścieków. Radykalna zmiana, zarówno jeśli chodzi o budowę oczyszczalni, jak i o stosowane technologie, nastąpiła po opublikowaniu Rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 5 listopada 1991 r. w sprawie klasyfikacji wód i warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi (DzU nr 116, poz. 503). Od tego czasu wymagane jest usuwanie ze ścieków organicznych związków węgla oraz związków biogennych (azotu i fosforu). W rozporządzeniu tym po raz pierwszy w Polsce zastoso-wano nową strategię ochrony wód, w której m.in. związano w sposób bezpośredni obowiązujące normy jako-ściowe ścieków oczyszczonych z zakresem i wymaganą efektywnością oczyszczalni. Przepisy zawarte w roz-porządzeniu ułatwiły projektowanie i kontrolę wymaganej jakości ścieków oczysz...