Czas na renesans w polityce przestrzennej
Normatywy lub standardy urbanistyczne stanowią pewne wzorcowe wytyczne i wskaźniki, które w zależności od ich charakteru prawnego są uwzględniane przez podmioty bezpośrednio realizujące politykę przestrzenną. Tak rozumiane narzędzia mają w założeniu sprzyjać kształtowaniu ładu przestrzennego, także w wymiarze funkcjonalnym, i ograniczyć dowolność w rozstrzygnięciach planistycznych.
Rozwiązania tego typu, choć w różnorodnych formach, funkcjonują w systemach prawnych wielu państw europejskich. Polska również posiada tradycje stosowania omawianego instrumentu polityki przestrzennej, które – zwłaszcza w odniesieniu do powojennej ewolucji regulacji prawnych w zakresie normatywów urbanistycznych – przedstawiono poniżej w syntetycznym ujęciu.
TŁO HISTORYCZNE