Elastyczność polskiego rynku pracy Cz. III
Klasyczny model wykonywania pracy określa stosunek pracy między pracownikiem a zatrudniającym go pracodawcą (praca najemna, podporządkowana, zależna), nawiązany na podstawie bezterminowej umowy o pracę. Rozumie się tu pracę wykonywaną w pełnym wymiarze czasu, obejmującym powszechne dobowe i tygodniowe normy czasu pracy, w stałych godzinach i w określonym miejscu pracy, z reguły w siedzibie pracodawcy.
Wszelkiego rodzaju odchylenia od takiego schematu będą zatem swego rodzaju uelastycznieniem. Zgodnie z przyjętą w prawie europejskim konwencją, wyróżnia się cztery rodzaje nietypowych umów o pracę. Są to umowy terminowe, umowy będące podstawą wynajmowania pracy (tzw. praca tymczasowa), umowy o pracę w niepełnym wymiarze czasu oraz umowy o pracę na odległość (telepraca). Obok wspomnianych form należy również wskazać elastyczne rozwiązania w dziedzinie czasu pracy, mające istotne znaczenie dla elastyczności zatrudnienia.
Nietypowe formy zatrudnienia okresowego
W ramach stosunku pracy wyróżnić można grupę nietypowych form zatrudnienia terminowego (okresowego). Do grupy tej zalicza się umowę na czas określony, na czas wykonywania określonej pracy oraz na okres próbny. Stosowanie tego rodzaju rozwiązań leży przede wszystkim w interesie pracodawców, pozwalając na elastyczne dostosowywanie zatrudn...
