Powierzchnia Polski charakteryzuje się zróżnicowanymi pod względem środowiskowym terenami. W związku z powyższym na różnych szczeblach administracji zauważana jest potrzeba zapewniania prawnej ochrony tych obszarów. Kluczowe rozwiązania dotyczą przede wszystkim form ochrony przyrody (w tym obszarowych), ale można wyodrębnić wiele innych terenów i miejsc ważnych z przyrodniczego punktu widzenia. Są to m.in. korytarze ekologiczne.

Zgodnie z art. 5 pkt 2 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. DzU z 2013 r. poz. 627), korytarzem ekologicznym jest ?obszar umożliwiający migrację roślin, zwierząt lub grzybów?. Trudno w oparciu o tak ogólne sformułowanie ? zwłaszcza z punktu widzenia planowania przestrzennego ? egzekwować skutki związane z wyodrębnieniem takich korytarzy. Obecnie funkcjonują one przede wszystkim na szczeblu opracowań eksperckich. W tym kontekście, poza opracowaniem dotyczącym sieci ekologicznej ECONET-POLSKA, wskazać należy na projekt, który powstał w 2005 r. na zlecenie Ministerstwa Środowiska w Zakładzie Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Białowieży we współpracy ze Stowarzyszeniem dla Natury ?Wilk? oraz Muzeum i Instytutem Zoologii PAN. Wskazano w nim, że korytarzami ekologicznymi są przede wszystkim lesiste obszary o wyższym stopniu naturalności, cechujące się brakiem lub małą gęstością zabudowy1. Opracowanie to (z 2005 r.) wykorzystywane jest również w praktyce, chociażby przy prowadzeniu oce...