KPP o limitach

„Zdaniem KPP, przy rozdziale limitów pomiędzy poszczególne branże i przedsiębiorstwa, nie może wchodzić w grę mechaniczne ograniczanie limitów emisji Niezbędne jest bowiem uwzględnianie zarówno tego, w jakim stopniu dane firmy prowadziły wcześniej działania mające na celu ograniczenie emisji CO₂, jak i ogólny interes gospodarczy. System rozdziału powinien premiować przedsiębiorstwa aktywne w ograniczaniu emisji substancji szkodliwych dla środowiska i tym samym motywować pozostałe do realizacji takich inwestycji. Jednakże drugie kryterium oceny powinny stanowić względy gospodarcze. Jak choćby to, że zbyt niski limit dla elektrowni spowodowałby znaczący spadek ich wartości przed prywatyzacją.

KPP uważa za konieczne, pilne opracowanie przez rząd RP spójnej strategii energetycznej dla Polski, uwzględniającej sytuację rodzimego sektora energetycznego. Ważnym elementem tej strategii powinna być finansowa pomoc państwa we wdrażaniu technologii ograniczających emisje CO₂., na co musi wyrazić zgodę KE. Niezbędne są w tym celu podjęcie niezwłocznych i aktywnych zabiegów Polski w KE, w tym starania o wsparcie ze strony innych członków UE, którym powinniśmy wyjaśniać, jakie niebezpieczeństwa dla rozwoju gospodarczego kryje polityka ograniczania emisji CO₂ nie uwzględniająca dysproporcji w rozwoju gospodarczym między poszczególnymi członkami Wspóloty.

Zdaniem KPP rząd powinien też, możliwie jak najszybciej, przygotować strategię rozwoju energetyki jądrowej w Polsce. Dotychczas nie zaleziono dla niej alternatywy jeśli chodzi o zmniejszanie emisji CO₂. Trzeba pamiętać, że nasi południowi sąsiedzi: Czechy i Słowacja już dziś dysponują nadwyżkami emisji CO₂ i to tam najprawdopodobniej wkrótce udadzą się inwestorzy, dla których zabraknie owych limitów w naszym kraju.

Konfederacja Pracodawców Polskich zwraca też uwagę, że polski przemysł stalowy, który stosuje nowoczesne technologie. Efektywność energetyczna tego sektora poprawiła się o 25%. Emisje CO₂ w przemyśle stalowym stanowią tylko 4% całkowitej emisji CO₂ w kraju i w latach 1992 – 2006 zmalały o 60%.

Według aktualnych prognoz w latach 2008 – 2012 potrzeby emisyjne przemysłu stalowego wyniosą 14,4mln ton CO₂ na rok. Przyznanie mniejszych limitów skutkowałoby m. in.: pogorszeniem konkurencyjności górnictwa, zahamowaniem rozwoju hutnictwa, brakiem kolejnych inwestycji w przemysł hutniczy i ograniczeniem napływu kapitału. Zbyt niskie limity emisji CO₂ dla przemysłu stalowego będą miały hamujący wpływ także na inne sektory gospodarki, korzystające z wyrobów stalowych jak budownictwo czy motoryzacja. Rodziłoby to niebezpieczeństwo przenoszenia produkcji wyrobów stalowych z Polski do krajów, w których koszty związane z ochroną środowiska są niższe – zauważa KPP.

Z kolei znaczący brak uprawnień do emisji CO₂ na potrzeby sektora energetycznego, stanowiłby poważne zagrożenie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej gdyż już teraz, w okresach zapotrzebowania szczytowego, brakuje wymaganych rezerw mocy. Zbyt niski limit emisji CO₂ dla elektrowni powodowałby wzrost cen energii a w efekcie wzrost kosztów prowadzenia właściwie każdej działalności gospodarczej.”

źródło: kpp.org.pl