Producenci tworzyw sztucznych o gospodarce o obiegu zamkniętym

Podstawowym warunkiem umożliwiającym poprawę efektywności wykorzystania zasobów w Europie jest ustanowienie do 2025 r. zakazu składowania dla nadających się do recyklingu i odzysku odpadów pokonsumenckich. Potwierdzeniem takich kierunków działań są doświadczenia siedmiu krajów europejskich, które z sukcesem wprowadziły zakaz składowania, zwiększając tym samym wpływ na zwiększenie poziomów recyklingu.

– W latach 2006–2012 ilość odpadów z tworzyw sztucznych deponowanych na składowiskach spadła o 26%, a recykling i odzysk energii wzrosły odpowiednio o 40 i 27% – komentuje Karl-H Foerster, Dyrektor Wykonawczy PlasticsEurope.

Przyszłe korzyści wynikające z niezalegania odpadów tworzyw sztucznych na składowiskach to, w ocenie PlasticsEurope, przede wszystkim dodatkowe ponad 5 mln ton odpadów tworzyw, które rocznie można poddać recyklingowi do 2025 r. Ponadto zaniechanie składowania odpadów tworzyw i innych odzyskiwalnych odpadów stworzy ok. 300 tys. nowych miejsc pracy w sektorze zagospodarowania odpadów (sortowanie, recykling i odzysk energetyczny).

Efektywny recykling

W odniesieniu do planowanych poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych należy wziąć pod uwagę bilans kosztów i korzyści dla gospodarki oraz dla środowiska uwzględniające cały cykl życia wyrobów. Celem ambitnym, a jednocześnie realnym powinno być ustalenie 45% poziomu recyklingu do 2020 r. odpadów z tworzy sztucznych. Bowiem, w ocenie PlasticsEurope, na obecnym poziomie technologicznym można uzyskać poziom recyklingu między 35-53% dla opakowaniowych odpadów tworzyw sztucznych. Powyżej tych progów występują albo zbyt duże koszty albo bilans korzyści dla środowiska jest ujemny.

Dodatkowo konieczne jest zwiększenie wsparcia dla inwestycji w sektorze recyklingu, co przełoży się wzrost mocy przerobowych w tym sektorze.

Odpowiednie projektowanie

Oprócz odpowiedniego podejścia do kwestii odpadów dla zapewnienia sukcesu koncepcji circular economy bardzo ważne jest również podejmowanie wszystkich decyzji i programów działań z uwzględnieniem całego cyklu życia wyrobów.

– Projektowanie wyrobu w taki sposób, aby ułatwić recyklowalność odpadu powstałego z tego wyrobu, niekoniecznie może przynieść korzyści dla środowiska – uważa Foerster. – Dla przykładu, nowoczesne opakowania żywności bardzo często składają się z wielowarstwowych folii złożonych z różnych typów polimerów, co sprawia, że folie te bardzo trudno poddać recyklingowi mechanicznemu. Jednocześnie bez tego typu barierowych opakowań producenci żywności musieliby używać znacznie więcej materiału, aby zapewnić wymagany stopień ochrony produktu. Ponadto znacznie zmniejszyłby się czas przydatności opakowanych produktów, co bezpośrednio zwiększyłoby straty żywności – dodaje.