Ryszard Strzelecki, Stanisław Wołkowicz

Składowanie przeterminowanych środków ochrony roślin rozpoczęto w latach sześćdziesiątych. W ówczesnym województwie krakowskim w spółdzielniach "Samopomoc Chłopska" zlikwidowano ten problem grzebiąc przeterminowane ś.o.r. w płytkich dołach ziemnych na terenie obiektów spółdzielni. W latach siedemdziesiątych spółdzielczość wydała instrukcję, która zalecała budowanie mogilników z betonowych kręgów studziennych. Konstrukcje takie powstawały w każdym z województw, nawet do końca lat osiemdziesiątych.

Na podstawie różnych inwentaryzacji, m.in. GIOŚ, szacuje się, że w Polsce jest około 330-340 mogilników różnej konstrukcji. Według Państwowego Instytutu Geologicznego w mogilnikach składowanych jest 12 - 15 tys. ton odpadów.
Ze względu na konstrukcję mogilnika można wyróżnić kilka typów składowisk przeterminowanych środków ochrony roślin i ich opakowań.
Doły ziemne - liczne na południu Polski, obiekty na ogół niewielkie, ale są też bardzo duże obiekty, np. mogilnik Tworzymirki-Gaj w powiecie gostyńskim w Wielkopolsce lub Lisie Kąty w powiecie grudziądzkim w woj. kujawsko-pomorskim. W każdym z nich może być nawet do 800 ton odpadów.
Kręgi studzienne, jest to najczęściej występujący typ mogilnika. Średnica betonowych kręgów waha się od 1 do 5 m, a głębokość od 3 do 5 m.
Bunkry i fortyfikacje wojskowe oraz zbiorniki betonowe. Do składowania wykorzystywane są także stare obiek...