Postępowanie z olejami odpadowymi według prawodawstwa Unii Europejskiej
Irena Twardowska, Sebastian Stefaniak
Dyrektywa o usuwaniu olejów odpadowych jest bardzo rygorystyczna dla ochrony środowiska, w porównaniu z przepisami dotyczącymi skutków wywoływanych przez emisję, depozyt czy postępowanie z tymi substancjami. Regeneracja olejów odpadowych powinna mieć charakter wiodący, musi być jednak prowadzona w odpowiednich warunkach technologicznych i organizacyjnych, a także w sposób racjonalny ekonomicznie. Jeżeli oleje odpadowe, ze względu na warunki technologiczne, organizacyjne lub ekonomiczne, nie mogą być poddane regeneracji lub spaleniu, mogą być niszczone, magazynowane lub składowane, co jest swego rodzaju ostatecznością. Dyrektywa 87/101/EWG kładzie nacisk także na poprawienie sposobu zbierania, składowania olejów odpadowych oraz zaostrzenia monitoringu.
Odkąd pierwsze komercyjne szyby naftowe rozpoczęły wiercenia ok. 1859 r., ropa naftowa stała się źródłem zanieczyszczeń dla wielu środowisk, szczególnie oceanów w skali globalnej. Zgodnie z szacunkowymi obliczeniami UNEP (1992) ok. 3,25 mln ton ropy rocznie dostaje się do środowiska morskiego. Prognozuje się, że w następnych 75 latach do środowiska przedostaną się dwa biliony baryłek ropy naftowej. Wycieki i wypadki związane z transportem są odpowiedzialne za 70% wszystkich zanieczyszczeń środowiska morskiego. Innym poważnym źródłem zanieczyszczenia środowiska morskiego ropą są źródła lądowe (tab. 1).
Dyrektywa o usuwaniu olejów odpadowych jest bardzo rygorystyczna dla ochrony środowiska, w porównaniu z przepisami dotyczącymi skutków wywoływanych przez emisję, depozyt czy postępowanie z tymi substancjami. Regeneracja olejów odpadowych powinna mieć charakter wiodący, musi być jednak prowadzona w odpowiednich warunkach technologicznych i organizacyjnych, a także w sposób racjonalny ekonomicznie. Jeżeli oleje odpadowe, ze względu na warunki technologiczne, organizacyjne lub ekonomiczne, nie mogą być poddane regeneracji lub spaleniu, mogą być niszczone, magazynowane lub składowane, co jest swego rodzaju ostatecznością. Dyrektywa 87/101/EWG kładzie nacisk także na poprawienie sposobu zbierania, składowania olejów odpadowych oraz zaostrzenia monitoringu.
Odkąd pierwsze komercyjne szyby naftowe rozpoczęły wiercenia ok. 1859 r., ropa naftowa stała się źródłem zanieczyszczeń dla wielu środowisk, szczególnie oceanów w skali globalnej. Zgodnie z szacunkowymi obliczeniami UNEP (1992) ok. 3,25 mln ton ropy rocznie dostaje się do środowiska morskiego. Prognozuje się, że w następnych 75 latach do środowiska przedostaną się dwa biliony baryłek ropy naftowej. Wycieki i wypadki związane z transportem są odpowiedzialne za 70% wszystkich zanieczyszczeń środowiska morskiego. Innym poważnym źródłem zanieczyszczenia środowiska morskiego ropą są źródła lądowe (tab. 1).
