Utylizacja wykorzystanych opakowań z tworzyw sztucznych na drodze recyklingu materiałowego jest kosztowna i utrudniona przez ich różnorodność. Jedną z możliwości wykorzystania zużytych opakowań jest tak zwany recykling organiczny.

Dyrektywa 94/62/EC zawiera definicję recyklingu organicznego jako obróbkę tlenową (kompostowanie) lub beztlenową (biometanizację) tej części opakowań, która ulega rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, a jej produktami są osady organiczne lub metan.
Według szacunków niemieckich koszty recyklingu opakowań z tradycyjnych tworzyw sztucznych są średnio sześciokrotnie wyższe od kosztów kompostowania odpadów. Dlatego też atrakcyjną alternatywą dla tradycyjnych opakowań mogą być biodegradowalne materiały polimerowe, spełniające jednocześnie wymagania technologii formowania opakowań artykułów spożywczych stosowanych w przetwórstwie klasycznych tworzyw sztucznych.

Eureka w Zabrzu

Rozwój nowych technologii produkcji polimerów biodegradowalnych, celem poprawy konkurencyjności tego rodzaju tworzyw na rynku, powinien się głównie opierać o surowce odnawialne. Spośród biodegradowalnych materiałów polimerowych, otrzymywanych z surowców odnawialnych, na szczególną uwagę z...