W marcu 2005 r. mija 20 lat od uchwalenia przez Sejm PRL ustawy o drogach publicznych. Ustawy, która po wielu zmianach jest aktualna do dzisiaj, a sądząc po powolnym tempie prac nad nową ustawą, będzie aktualna zapewne jeszcze przez następnych kilka lat.

Okres 20 lat pozwala na pewną ocenę zachodzących przeobrażeń i ich kierunków, a przede wszystkim zmian w samym drogownictwie. Zatem można dokonać próby zwrócenia uwagi na zasadnicze zmiany, szczególnie te, które zaszły w miastach i drogownictwie miejskim, biorąc pod uwagę skrajne lata, a mianowicie rok 1985 i 2004.
Prace nad ustawą o drogach publicznych z 1985 r. trwały ok. 14 lat i były rozpoczęte jeszcze przed „słynną” reformą administracji publicznej z 1975 r., która wyeliminowała powiaty. Impulsem do podjęcia prac nad nową ustawą o drogach publicznych była nowelizacja ustawy o drogach publicznych z 1962 r., przeprowadzona w 1971 r.
W czasie obrad Sejmu w marcu 1985 r. poseł sprawozdawca nadmienił, że intencją ustawy jest wyposażenie drogownictwa z niezbędne instrumenty prawne, regulujące w sposób stabilny i nowoczesny zagadnienia drogownictwa. Ważne jest powiązanie drogownictwa z zagospodarowaniem przestrzennym kraju oraz jasne ustalenie zasad wzajemnego oddziaływania środowiska naturalnego na sieć drogową i odwrotnie, a także określenie służebnej roli sieci drogowej dla społeczeństwa i gospodarki narodowej.
Istota sprawy polegała jednak na tym, że ustanowiono nowe kategor...