Nowelizacja ustawy P.o.ś.

Ustanowiony w art. 144 ust. 1 i 2 ustawy P.o.ś. zakaz naruszania standardów jakości środowiska poza terenem, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny, ma pewne wady. Powoduje m.in. powstawanie określonych kłopotów w sytuacji, gdy graniczą ze sobą tereny dwóch lub więcej zakładów, które obejmują instalacje powodujące podobnego rodzaju emisje, wzajemnie na siebie oddziałujące, gdzie rozdzielenie zakresu tych oddziaływań jest praktycznie niemożliwe.

Jeszcze trudniejszy problem powstaje w momencie, w którym z jednego zakładu (z reguły w procesie restrukturyzacji przedsiębiorstwa) wydzielany jest nowy, posiadający wyodrębnienie prawne i organizacyjne, przejmujący także część terenu, na którym do tej pory emisja naruszająca standardy jakości (jako że zakład emitujący posiadał do tego terenu tytuł prawny) była dozwolona. Problem pogłębia sytuacja, w której nowo powstający zakład obejmuje tereny znajdujące się wewnątrz dotychczasowego zakładu. Konsekwencją jest praktyczna niemożliwość dotrzymania wymogu wynikającego z art. 144 ust. 2 ustawy P.o.ś. i – z prawnego punktu widzenia – rozwiązania problemu poprzez utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania. Dotrzymywanie tych wymagań ze względów środowiskowych nie ma większego znaczenia, bowiem nowy zakład, z punktu widzenia własnych oddziaływań, jest z obowiązku zwolniony, tak jak dotychczasowy zakład.
Próbą ograniczenia tego rodzaju problemów są nowe przepisy...