Dążenie do minimalizacji odpadów, obok troski o ochronę środowiska naturalnego, jest uzasadnione ze względów ekonomicznych (oszczędność surowców, energii, kosztów wytwarzania), społecznych (potencjalne zmniejszenie odpowiedzialności producenta za problemy zanieczyszczania środowiska i pozytywny jego odbiór na rynku konsumentów jako firmy przyjaznej środowisku) oraz prawnych (rosnące wymagania dotyczące zarządzania odpadami).


Schemat strategii minimalizacji odpadów zawierający zasadę „3 x R”

Do wypracowania mechanizmów zachęcających do minimalizacji odpadów dochodzono dość powoli. Jeszcze w latach 50. i 60. stosowano strategię rozcieńczania, polegającą na zmniejszaniu stężenia zanieczyszczeń i odpadów odprowadzanych do środowiska, licząc na zdolności asymilacyjne przyrody. W latach 70. funkcjonowała strategia filtrowania – stosowanie różnego rodzaju urządzeń filtrujących w celu oddzielenia części najbardziej szkodliwych zanieczyszczeń ze strumienia odpadów. Obowiązywała również zasada „końca rury” (ang. the end of pipe), tzn. wyłapywania zanieczyszczeń w końcowej fazie procesu produkcyjnego, nieuwzględniająca zasady działań prewencyjnych. Lata 80. to okres wdrażania strategii recyrkulacji, polegającej na zawracaniu powstałych odpadów do procesu produkcyjnego i wykorzystywaniu odpadów jako produktów lub s...