Wraz z intensywnym rozwojem przemysłu motoryzacyjnego pojawił się problem utylizacji zużytych opon, które są odpadem nieulegającym naturalnemu rozkładowi, odpornym na uszkodzenia mechaniczne oraz na działanie warunków panujących na drogach (woda, temperatura). Szczególną, z uwagi na trudności z utylizacją, grupę odpadów gumowych stanowią olejoodporne i trudnopalne wyroby z gumy chloroprenowej1.

Na temat recyklingu zużytych opon dyskutuje się już od dawna, a mimo to materiałowe ich wykorzystanie jest niewielkie w porównaniu z ilością opon spalanych lub składowanych w terenie. Przyczyna tego stanu rzeczy leży w małych możliwościach ekonomicznych i technicznych uzasadnionego wykorzystania materiałów uzyskiwanych ze starej gumy. Należy przypomnieć, iż wprowadzone ostatnio uwarunkowania prawne dotyczące recyklingu opon przewidują zakaz ich składowania od 2006 r., a od 2007 r. 75% zużytych opon musi być poddane zagospodarowaniu.
Zużyte opony samochodowe są odpadem wielomateriałowym. Główne jego składniki stanowią mieszanki gumowe z kauczuku naturalnego i kauczuków syntetycznych (głównie butadienowego i butadienowo-styrenowego), napełniacze (sadza aktywna), kreda, krzemionka, tlenek cynku i inne oraz środki usztywniające i wzmacniające (kord metalowy, włókniny z tworzyw sztucznych). Innymi składnikami, stosowanymi w mniejszych ilościach, są zmiękczacze, wypełniacze organiczne, antyutleniacze, pigmenty i barwniki, przyspieszacze wulkanizacji, aktywat...