Każdego roku w Europie ok. 15 mln samochodów jest wycofywanych z eksploatacji. W przeciętnym samochodzie jest ok. 33 kg szkła, co stanowi 2,9% ogólnej masy pojazdu. Szkło w samochodach jest łączone z wieloma materiałami, np. z butyralem poliwynylu (PVB) wykorzystywanym w laminacji szyb. Tylko lusterka – ze względu na małą zawartość szkła i trudność rozdzielenia od plastiku – nie są poddawane recyklingowi, a pozostałe części szklane przetwarza się na stłuczkę szklaną. Na odzyskane szkło samochodowe składa się 85% stłuczki szklanej, 2% czystego butyralu poliwinylu, 10% PVB zmieszanego ze szkłem i 3% innych materiałów.
Uzyskanie wysokiej jakości stłuczki szklanej z samochodów jest możliwe tylko dzięki odpowiednim urządzeniom, takim jak separatory magnetyczne i neodymowe, kruszarki udarowe, cyklony i automatyczne maszyny sortujące. Dzięki tej ostatniej identyfikuje się wszystkie sortowane elementy za pomocą kamery laserowej. Urządzenia te rozdzielają ceramikę, kamień i porcelanę oraz części metalowe od stłuczki szklanej. Stacje demontażu samochodów sortują stłuczkę szklaną na laminowaną i nielaminowaną, ze względu na zróżnicowane zapotrzebowanie przemysłu. Producenci włókna szklanego wykorzystują stłuczkę ze szkła laminowanego do produkcji wełny szklanej i szkła piankowego. Z kolei drugi rodzaj stłuczki używany jest przy produkcji żarówek, włókna szklanego i szkła piankowego w przemyśle lampowym oraz w przemyśle opakowań szklanych. Przy produkcji wełny szklanej...