Dyfuzyjne techniki separacji membranowej
Membranowe techniki separacyjne od ponad 30 lat stanowią dobrą alternatywę dla klasycznych technik rozdziału, będąc ich uzupełnieniem i umożliwiając rozwój ekologicznie czystego przemysłu. Separacja w procesie membranowym polega na doprowadzeniu rozdzielanej mieszaniny do powierzchni półprzepuszczalnej membrany, przez którą pewne składniki przenikają preferencyjnie – pod działaniem określonej siły napędowej1-3.
Separacja gazów (GS) i par (VP) oraz perwaporacja (PV) to procesy membranowe wykorzystujące jako selektywne przegrody membrany gęste (tab. 1). Siłą napędową w tych procesach jest różnica ciśnień (GS, VP) oraz różnica ciśnień parcjalnych (PV).
Tabele i rysunki (PDF)
Permeacja przez membrany nieporowate
W opisie zjawisk transportowych przez membrany przyjmuje się, że strumień składnika i przez membranę jest proporcjonalny do siły działającej na ten składnik:
L – fenomenologiczny współczynnik transportu, F – siła, x – kierunek transportu.
Siłą napędową transportu masy przez nieporowatą membranę polimerową jest różnica potencjału chemicznego tego składnika (μi), w kierunku prostopadłym do powierzchni membrany:
Separacja gazów (GS) i par (VP) oraz perwaporacja (PV) to procesy membranowe wykorzystujące jako selektywne przegrody membrany gęste (tab. 1). Siłą napędową w tych procesach jest różnica ciśnień (GS, VP) oraz różnica ciśnień parcjalnych (PV).
Tabele i rysunki (PDF)
Permeacja przez membrany nieporowate
W opisie zjawisk transportowych przez membrany przyjmuje się, że strumień składnika i przez membranę jest proporcjonalny do siły działającej na ten składnik:
L – fenomenologiczny współczynnik transportu, F – siła, x – kierunek transportu.
Siłą napędową transportu masy przez nieporowatą membranę polimerową jest różnica potencjału chemicznego tego składnika (μi), w kierunku prostopadłym do powierzchni membrany:
