Elastyczność polskiego rynku pracy Cz. I
Lata 90. XX w. charakteryzowała eskalacja problemu bezrobocia w odniesieniu do państw zarówno Europy, jak i wielu innych regionów świata. W Polsce zjawisko to uzewnętrzniło się w okresie transformacji ustrojowej, tj. ustępującej dominacji przedsiębiorstw bazujących na majątku publicznym. Od tego czasu jest ono nieprzerwanie przedmiotem analiz i badań, mających na celu jego niwelowanie.
Głównym czynnikiem sprawczym, odpowiedzialnym za powstanie i utrzymywanie się nierównowagi na krajowym rynku pracy, była restrukturyzacja zarówno pojedynczych nierentownych przedsiębiorstw państwowych, jak i całych gałęzi, niemalże we wszystkich działach gospodarki, a przez to likwidacja przerostów zatrudnienia w stosunku do realnych potrzeb. Od 2000 r. obserwuje się dalszą intensyfikację problemu bezrobocia, a zjawisko to jedynie uwydatnia niedoskonałości krajowego rynku pracy. Owe ułomności dostrzegalne są w obszarze regulacji dotykających zarówno pracodawców, jak i pracobiorców, a ich szczegółowa analiza pozwala na nakreślenie podłoża głównych barier utrudniających tworzenie nowych miejsc pracy oraz likwidację istniejącego bezrobocia.
Niezależnie od sposobu postrzegania przyczyn i czynników odpowiedzialnych za powstawanie i utrzymywanie się nierównowagi na rynku pracy w Polsce oczywisty pozostaje fakt, iż bodź...
