Obligatoryjna odmowa Cz. I
Odmowa udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie jest możliwa tylko wówczas, jeżeli ustawa z 3 października 2008 r. (u.o.ś.) wyraźnie na to pozwala. Musi więc zachodzić jedna z okoliczności wskazanych tym aktem prawnym, zobowiązujących bądź pozwalających na odmowę (odmowa o charakterze obligatoryjnym lub fakultatywnym).
Odmowa ta musi mieć postać decyzji administracyjnej, co umożliwia jej kontrolę zarówno w postępowaniu odwoławczym, jak i na drodze skargi administracyjnej. Do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji o środowisku i jego ochronie stosuje się przepisy Ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), z tym że z pewnymi zmianami, mającymi w założeniu przyspieszyć ich rozpatrzenie. Ustawa zakłada bowiem, że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę powinno nastąpić w terminie 15 dni od otrzymania skargi, zaś skargę należy rozpatrzyć w ciągu 30 dni od momentu dostarczenia akt wraz z odpowiedzią na nią. Natomiast w sytuacji, gdy odmowa udostępnienia nastąpiła z powodu zaistnienia określonych przyczyn (wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt. 4, 5 lub 7 u.o.ś.), zainteresowanemu podmiotowi przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego o udostępnienie takiej informacji. Podstawą do takiego roszczenia jest wówczas art. 22 ustawy o dostępie do informacji publicznej z września 2001 r. w związku z art...
