Optymalną metodą utylizacji mączki zwierzęcej jest wysokotemperaturowe spalanie w instalacjach energetycznych, pozwalających wykorzystać wydzieloną w trakcie utylizacji energię cieplną do produkcji pary lub gorącej wody. Przy okazji jest ona najbardziej „zielonym” sposobem likwidacji zagrożenia zarażenia prionami BSE ludzi i zwierząt.

Szybkość spalania fazy stałej zależy od jej powinowactwa chemicznego w stosunku do utleniacza. Ziarna karbonizatu z tkanki mięsnej mają strukturę luźno ułożonych warstewek węglowych o wysokiej porowatości (85%) i rozwiniętej powierzchni zewnętrznej. Substancja karbonizatu z tkanki mięsnej składa się praktycznie w 100% z węgla.
Inną budowę posiada natomiast karbonizat powstały z kości. Trzon stanowią związki mineralne wapnia, potasu, fosforu, sodu i magnezu. Krystality węgla są impregnowane związkami mineralnymi, które stanowią ok. 35-40% masy ziarna.
Ziarna karbonizatu kości posiadają substancję palną, składającą się wyłącznie z węgla wymieszanego z substancją nieorganiczną. Porównanie własności fizykochemicznych karbonizatu obu struktur morfologicznych wykazuje, że ziarna karbonizatu kości będą opadały do dolnej części komory spalania, a ziarna karbonizatu mięsnego uniosą się razem z fazą gazową i ulegną spaleniu łącznie z gazami pirolitycznymi.
Struktura fizyczna obu karbonizatów oraz ich skład chemiczny znajduje swoje odbicie w czasie spalania. Spalani...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?