Stały wzrost poziomu urbanizacji zmusza do poszukiwania nowych rozwiązań, umożliwiających mieszkańcom różne formy wypoczynku w przestrzeniach otwartych, w tym kontakt z przyrodą i krajobrazem o cechach paranaturalnych. Obok rozwiązań wybitnie architektonicznych w projektowaniu terenów zieleni pojawiają się zatem tendencje o nastawieniu ekologicznym, rozwijane zwłaszcza w strefie nadbałtyckiej Europy Zachodniej.
W strukturze krajobrazu przestrzenie publiczne zajmują tę część terenów otwartych, które są powszechnie dostępne oraz umożliwiają realizację lub dostęp do funkcji atrakcyjnych dla wielu użytkowników. Proporcje między przestrzeniami publicznymi a prywatnymi wskazują na stan więzi społecznych i jako takie stanowią ważny aspekt wizerunku demokratycznego państwa. Agora, forum, rynek, ale też uliczka handlowa, bazar czy pasaż – to pojęcia głęboko zakorzenione w tradycji europejskiej i budzące szereg skojarzeń o pozytywnym zabarwieniu. W ich cieniu kryją się nie mniej ważne tereny powszechnie dostępne i użytkowane, a położone nad wodą lub pośród zieleni. Niegdyś pełniły one funkcję miejsc spotkań przy okazji zakupu towarów na nabrzeżu, prania bielizny, czerpania wody lub wypasania zwierząt gospodarskich. Wykorzystywano je też do organizacji różnego typu festynów, zawodów i ćwiczeń sprawnościowych, a także do wykonywania części wyroków sądowych. W miarę rozwoju infrastruk...