Plazmowa witryfikacja odpadów. Cz. I.
Problem zagospodarowywania odpadów narastał w Polsce powoli. Obecnie oczekiwane są znaczne zmiany. Wynika to z konieczności przystosowania polskiego prawa do przepisów prawnych obowiązujących w Unii Europejskiej.
Przyszłościowo zorientowana polityka ochrony środowiska musi prowadzić do wdrażania technologii zdolnych do kompleksowego unieszkodliwiania odpadów a nie, jak dotychczas, zezwalać na budowę instalacji, które jedynie zmniejszają objętość i toksyczność odpadów wprowadzanych ponownie do środowiska. Szczególne zagrożenie to budowane spalarnie odpadów poszpitalnych i przemysłowych. Spalanie tych odpadów przebiega zwykle w temperaturze nieprzekraczającej 800°C, a jedynie gazy wylotowe dopalane są w temperaturze ok. 1200°C. Przesuwające się po relatywnie zimnym ruszcie inertne pozostałości spalania to w przypadku odpadów szpitalnych: kości, skalpele, igły strzykawek, opakowania szklane środków farmakologicznych itp. Pozostałości te wraz z popiołem i żużlem zawierają resztkowe węglowodory, dioksyny i furany, a także metale, takie jak: Fe, Zn, Pb, Cu, Cd, Ni. Dla chociażby częściowego stopienia tych pozostałości (witryfikacja – zeszkliwienie) wymagana jest temperatura powyżej 1700°C, która w klasycznej spalarni jest nieosiągalna.
Plazma
Plazmę termiczną tworzą neutralne i wzbudzone molekuły oraz atomy oraz elek...
