Drzewo we wnętrzu urbanistycznym pełni funkcje kompozycyjne, pomaga w uchwyceniu proporcji i ma wydźwięk metaforyczny. Przyrodnicy zawsze podkreślają dobroczynny wpływ roślin. Życie z drzewem, wzrastanie z nim i kształtowanie świata przy jego pomocy okazuje się coraz częściej humanizującym zadaniem architekta. To, jaka interakcja będzie zachodzić pomiędzy budynkiem a drzewem, również zależy od niego.
Dzisiaj wiele prestiżowych budowli ma stanowić „arkadię miejską”, w której łączy się światło, wodę, roślinność ze współczesną techniką grzewczą oraz szklanymi konstrukcjami. Ale drzewa przy budynkach były sadzone od zawsze, odgrywając rolę symboliczną i informacyjną. Wykorzystywanie symbolicznego znaczenia natury jest popularne również obecnie. Wraz z narastającym kryzysem ekologicznym drzewa coraz częściej pojawiają się przy domach, a nawet rosną na nich lub wewnątrz jako elementy uzdrawiające krajobraz. Drzewo zapewnia tlen, nawilża przesuszone powietrze, roztacza przyjemny zapach, fitoncydy, stanowi niszę dla ptaków czy motyli. Całe ogrody dachowe pojawiają się zarówno na budynkach prywatnych, jak i obiektach użyteczności publicznej, jakimi są m.in. dworce i biblioteki. Przekonujemy się, że poprawiają mikroklimat, ograniczają koszty ogrzewania czy klimatyzacji wnętrz. Nowy wydźwięk zyskuje idea ogrodu zimowego w pracowni czy zakładzie pracy. Kształtuje się świadomość, dzięki której doceniamy ży...