Pojęcie „paliwo alternatywne” występuje w polskim prawie w załączniku do Rozporządzenia Ministra Środowiska z 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (DzU nr 112, poz. 1206). Znalazło się tam w grupie 19 „Odpady z instalacji i urządzeń służących zagospodarowaniu odpadów, z oczyszczalni ścieków oraz z uzdatniania wody pitnej i wody do celów przemysłowych” jako rodzaj odpadów o kodzie 19 12 10 „Odpady palne (paliwo alternatywne)”.
Pojęcie to nie jest obecnie zdefiniowane, chociaż w przeszłości (w okresie od 14 listopada 2003 r. do 28 grudnia 2005 r.) obowiązywało, wprowadzone Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 31 października 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w których dopuszcza się ich termiczne przekształcanie (DzU nr 192, poz. 1877), doprecyzowanie opisu odpadów o kodzie 19 12 10.
W obecnym stanie prawnym brakuje szczegółowych wymagań w zakresie wytwarzania paliw alternatywnych oraz wymagań, jakie powinny one spełniać. Wydanie stosownych przepisów jest możliwe na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy o odpadach, który zawiera upoważnienie dla szeregu ministrów do wydania, każdy w zakresie swoich kompetencji, w porozumieniu z ministrem właściwym ds. środowiska, rozporządzeń określających s...