Paragrafy pod lupą
Według „Słownika języka polskiego”, mianem ryzyka określa się wszelkiego rodzaju działalność, która wiąże się z możliwością lub prawdopodobieństwem, że coś się nie uda. Ryzyko może być związane także z realizacją przedsięwzięcia, którego wynik jest nieznany, niepewny lub problematyczny1. W okresie międzywojennym w procesie stosowania prawa związanego z odpowiedzialnością cywilną wykorzystywano założenia teorii ryzyka.
Według tej koncepcji, ponoszenie szkód przypadkowych wynika z korelacji pomiędzy zyskiem a ryzykiem. Stworzona na jej podstawie zasada ryzyka była instytucją prawną regulowaną m.in. w art. 152 i art. 153 kodeksu zobowiązań2 oraz w przepisach Prawa łowieckiego i Prawa górniczego. W literaturze powojennej, wg B. Nietykszy, przez ryzyko należy rozumieć „niepewność w działaniu, możliwą do przewidzenia za pomocą rachunku prawdopodobieństwa (metoda matematyczna) lub prawdopodobieństwa zdarzeń określonych szacunkowo na podstawie posiadanych informacji, aktualnego stanu wiedzy, doświadczenia i intuicji”3. Zdaniem F. Orłowicza: „ryzyko to wyliczona lub oszacowana ewentualność nieosiągnięcia założonych wyników, grożąca podejmującemu decyzję wskutek spełnienia się przewidywanych niebezpieczeństw należących do istoty przedsięwzięcia lub związanych z nim, gdy podejmujący decyzję nie ma pewności, że one nastąpią i spowodują szkody, lecz jest przekonany, że ...
