Paradoksy “ustawy szkodowej”
Ustawa z 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie ma wesprzeć wdrożenie europejskiej zasady „zanieczyszczający płaci”. Jednakże wątpliwości budzi m.in. to, czy organ administracji może mieć status zanieczyszczającego.
Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że polityka Unii w dziedzinie środowiska stawia sobie za cel wysoki poziom ochrony z uwzględnieniem różnorodności sytuacji w różnych regionach Unii. Opiera się ona na zasadach: ostrożności, działania zapobiegawczego, naprawiania szkody u źródła oraz „zanieczyszczający płaci”. W tym kontekście środki harmonizujące, odpowiadające wymogom w dziedzinie ochrony środowiska, obejmują w odpowiednich przypadkach klauzulę zabezpieczającą, która pozwala państwom członkowskim na podejmowanie środków tymczasowych, podlegających unijnej procedurze kontrolnej.
Czym jest szkoda?
Ustawa z 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie1, czyli tzw. ustawa szkodowa, ma stanowić transpozycję Dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu. Pojęcie szkody w środowisku nie jest tożsame ze szkodą w rozumieniu prawa cywilnego, która w modelowym ujęciu o...
