Gminy mają do spełnienia ważne zadania także w innych niż omówione w poprzednim wydaniu obszarach ochrony zwierząt domowych. Po części jest to równocześnie ochrona człowieka przed skutkami naszego współistnienia ze zwierzętami w warunkach nienaturalnych – sztucznie wytworzonych i podtrzymywanych.
Prezentowane przepisy dotyczą w istocie wszystkich rodzajów zwierząt objętych regulacją ustawy o ochronie zwierząt, a więc także m.in. domowych i gospodarskich. Na wstępie trzeba podkreślić, że to właśnie gmina (a ściślej jej organ wykonawczy – wójt, burmistrz lub prezydent miasta) jest jednostką administracji publicznej, w szczególny sposób umocowaną dla zapewnienia eliminacji patologicznych zachowań osób mających największe możliwości dla ich przejawiania – a więc właścicieli oraz „opiekunów” zwierząt. Jest to jednocześnie szczególna odpowiedzialność.
W wypadku stwierdzenia faktu znęcania się nad zwierzęciem organ wykonawczy gminy może, działając z urzędu, czasowo je odebrać. Dość niefortunna redakcja art. 7 ustawy sugeruje, że chodzi tu tylko o zachowania określone w art. 6 ust. 2. Nie ma jednak wątpliwości, że każdy wypadek znęcania uzasadnia wydanie takiej decyzji. Dodać trzeba, że wójt musi jednocześnie określić dalszy los zwierzęcia – a w zasadzie znaleźć podmiot, który się nim zaopiekuje. Jest to opieka czasowa, bowiem o os...