Elementy infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej wpływają korzystnie nie tylko na standard życia mieszkańców, ale przyczyniają się również do wzrostu atrakcyjności inwestycyjnej obszarów wiejskich.

W ostatnich 20 latach nastąpiła znaczna poprawa wyposażenia polskich gmin
w obiekty i urządzenia infrastruktury wodno-ściekowej1. Władze wielu gmin uznały, że takie działania są warunkiem koniecznym przemian i ożywienia procesów rozwoju społeczno-gospodarczego zgodnego z zasadą zrównoważonego rozwoju, wzrostem poziomu życia mieszkańców, poprawą stanu środowiska przyrodniczego, zwiększeniem atrakcyjności gmin, a także wzrostem ich konkurencyjności w regionie2-4.

O ile w miastach rozwój systemów wodociągowych w dużej mierze odpowiada rozwojowi systemów kanalizacyjnych, o tyle na obszarach wiejskich zróżnicowanie w tym zakresie uwarunkowane jest czynnikami środowiskowymi, społecznymi, technicznymi, ale głównie ekonomicznymi5-7. Rozproszona zabudowa wiejska powoduje znaczny wzrost wskaźnika inwestycyjnego budowy sieci kanalizacyjnej (zł/M) w porównaniu z obszarami miejskimi8. Różnica nasycenia w infrastrukturę techniczną (kanalizację) widoczna pomiędzy miastem a wsią jest odwrotnie proporcjonalna do dynamizmu wzrostu długości sieci (rys. 1). W latach 2007-2013 w Polsce wybudowano ponad 40 tys. km sieci kanalizacyjnej, z czego aż 32 tys. km na wsi, co przełożyło się łącznie na 797 ty...