Krzew ten w Europie i Ameryce Północnej uprawiany jest bardzo rzadko. Należy do egzotycznej rodziny botanicznej strzeligłowatych (Flacourtiacea). Naukowa nazwa rośliny pochodzi prawdopodobnie od francuskiego nazwiska Etienne de Flaucort, gubernatora Madagaskaru w latach 50. XVII w. Francuz ten opisał pierwszą roślinę mięsożerną ?dzbanecznika (Nepenthes). Nazwa botaniczna opisywanego krzewu brzmi Poliothyrsis sinensis Oliver. Obecnie nie ma nazwy polskiej, zresztą w innych krajach także stosowana jest tylko nazwa naukowa. Proponuję więc nadać roślinie tymczasową nazwę polską ?bukietowiec chiński?. Nazwa rodzajowa nawiązuje do okazałych, wiechowatych kwiatostanów, przypominających swoim wyglądem luźne bukiety. Bukietowiec w stanie naturalnym występuje w środkowych Chinach. Do uprawy w Europie wprowadził go sławny łowca roślin, Ernst Henry Wilson w 1908 r. W Polsce na początku XXI w. występował w pięciu ogrodach botanicznych i arboretach, w tym w Ogrodzie Dendrologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Opis

W ojczyźnie bukietowiec rośnie w formie wysokich krzewów i małych drzew. W uprawie dojrzałe okazy krzewiaste w korzystnych warunkach mogą osiągać wysokość 5-7 m i podobną szerokość. Młode pędy mają barwę prawie czerwoną, później stają się mniej lub bardziej brunatne z odcieniem zielonkawym. Pokrywają je naprzeciwlegle ułożone liście, pojedyncze, szerokojajowate, o długości 7,5-15 cm, na wierzc...