W 2015 roku ze zbiorczego systemu odprowadzania i unieszkodliwiania ścieków korzystało 68,7% ludności kraju, w tym 89,3% w miastach i 37,3% na terenach wiejskich1.

Dynamika zmian na przestrzeni 10 lat w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków w miastach, a także na wsiach obrazuje złożoność problematyki gospodarki ściekowej obszarów wiejskich2. Dane GUS-u wskazują na znaczne dysproporcje w korzystaniu z sieci kanalizacyjnej między mieszkańcami miast i wsi3. W miastach rozwój systemów wodociągowych w dużej mierze odpowiada rozwojowi systemów kanalizacyjnych. Na obszarach wiejskich zróżnicowanie w tym zakresie uwarunkowane jest czynnikami środowiskowymi, społecznymi, technicznymi, a głównie ekonomicznymi4. Rozproszona zabudowa wiejska powoduje znaczny wzrost wskaźnika inwestycyjnego budowy sieci kanalizacyjnej (zł/M) w porównaniu z obszarami miejskimi5. Różnica nasycenia w infrastrukturę techniczną (kanalizację), widoczna pomiędzy miastem a wsią, jest odwrotnie proporcjonalna do dynamizmu wzrostu długości sieci.

W 2014 roku na terenach wiejskich przybyło ponad 6 tys. km nowej sieci, podczas gdy w tym samym okresie w miastach powstało 3,9 tys. km sieci kanalizacyjnych. Sytuacja ta jest charakterystyczna dla wszystkich regionów Polski (rys. 1)6.

Znamienne są też istotne różnice pomiędzy poszczególnymi województwami w ilości odprowadzonych ścieków. Wi...