Park im. Stanisława Moniuszki był zakładany w Poznaniu w latach 1903-1910. Znajduje się w dzielnicy Stare Miasto, między aleją Niepodległości a ulicami: Libelta, Noskowskiego i Chopina. Zajmuje powierzchnię 2,19 ha i od 1985 r. jest obiektem zabytkowym. Na uwagę zasługują gatunki i odmiany rzadziej napotykane oraz wyróżniające się rozmiarami.

Za wejściem do parku od al. Niepodległości widzimy pomnik-popiersie Stanisława Moniuszki, pierwotnie dłuta Marcina Rożka. Po zniszczeniu w czasie II wojny światowej rzeźbę odtworzył Edward Haupt. Jedna ścieżka spacerowa biegnie koliście w obwodowej części parku. Środek założenia zajmują trawnik oraz drzewa rosnące pojedynczo i w małych grupach. Spisu dendroflory dokonano we wrześniu 2016 r. Składa się na nią 46 gatunków drzew, krzewów, krzewinek i odmian.

Ilościowo dominują kasztanowce pospolite (Aesculus hippocastanum) i dęby szypułkowe (Quercus robur). Najgrubszy kasztanowiec o pofalowanym pniu o obwodzie 354 cm rośnie przy chodniku al. Niepodległości. Inny okazały ma obwód pnia 305 cm. Wszystkie mają liście uszkodzone przez szrotówka kasztanowcowiaczka i czerwoną plamistość liści, a te rosnące w sąsiedztwie ulic także przez brzeżną nekrozę. Najgrubsze dęby szypułkowe mają obwody pni: 404 cm ? jest to jednocześnie najgrubsze drzewo w parku; 390 cm, 313 cm, 285 cm, 265 cm i 233 cm. Cztery dęby zrośnięte nasadami pni mają obwody: 292, 287, 230 i 234 cm (ten ost...