Podczas szczytu w Lizbonie w 2000 r. Rada Unii Europejskiej ustaliła, że strategicznym celem Unii jest przekształcenie jej do 2010 r. w najbardziej dynamiczne, konkurencyjne oraz oparte na wiedzy społeczeństwo na świecie. W związku z tym UE musiała podjąć działania na rzecz realizacji koncepcji gospodarczych, społecznych i środowiskowych. Jeden z priorytetów stanowiło uniezależnienie stopnia degradacji środowiska od poziomu wzrostu gospodarczego. Zaczęto kłaść nacisk na zasady związane ze zrównoważonym rozwojem w obszarze produkcji, konsumpcji oraz w ochronie zasobów naturalnych.

Sytuacja ta zmusiła przedsiębiorców do systemowego poszukiwania sposobów na sprostanie rosnącym standardom, w tym wymaganiom prawnym. Zaczęły pojawiać się systemy zarządzania środowiskowego, które przybrały formę międzynarodowych standardów. Jednym z nich, najbardziej znanym, jest norma ISO 14001.

Wiele organizacji zauważyło wymierne korzyści wynikające z wdrożenia systemu zarządzania, takie jak ograniczenie zużycia energii i ilości wytwarzanych odpadów, a także zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko, co z kolei może wiązać się z ograniczeniem kosztów działalności.

W związku z zastępowaniem w pewnym stopniu tradycyjnego systemu nakazowo-zakazowego przez wprowadzanie instrumentów stosowanych dobrowolnie w kwietniu 1995 r. weszło w życie pierwsze rozporządzenie EMAS, które nakładało na państwa członkowskie UE obowiązek stworzenia infrastruktury administra...