Starzenie się przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych jest procesem naturalnym, który zachodzi w różnym tempie. Wydawałoby się, że wraz ze wzrostem wieku powinno następować niejako automatyczne pogarszanie się jakości sieci. Jednak wiele obserwacji wskazuje, że nie jest to aż tak jednoznaczne.

Proces starzenia może być wykorzystywany w sposób planowy, czego przykładem jest sztuczne postarzanie przy badaniu trwałości rur z tworzyw termoplastycznych5. W praktyce występują bardzo różne opinie co do czasu trwałości przewodów z różnych materiałów (przykłady dla kanalizacji podano w tab. 1). Charakterystyczne jest, że np. pierwsze oprogramowanie (jeszcze z lat 90. ubiegłego wieku) wspomagające decyzje eksploatacyjne przygotowane przez DVGW zakładało jednolitą długość czasu eksploatacji przewodów wodociągowych równą 50 lat. Równocześnie w eksploatacji pozostają nawet wielusetletnie elementy systemów.
Z badań Raganowicza7,8,9, obejmujących dużą próbę przewodów kanalizacyjnych zbudowanych z porównywalnego materiału o analogicznych technologiach i w porównywalnym podłożu, wywnioskować można istotność wpływu czynników związanych z wodą gruntową oraz eksploatacją. Dodatkowym argumentem przemawiającym na rzecz trafności ocen Raganowicza jest to, że wszystkie odcinki były objęte pogłębioną inspekcją kamerą TV, a więc m.in. pomiarami zaniżeń i zawyżeń oraz ewentualnych odkształceń przekroju poprzecznego. Rezultaty analiz Ragano...