Zarządzanie niską zielenią, złożoną z traw i roślin zielnych, stanowi spore wyzwanie dla ochrony bioróżnorodności i ma dość szeroki charakter – od ustalenia terminów pokosów łąk w krajobrazie rolniczym i w dolinach rzecznych aż po gospodarowanie zielenią miejską. 

O ile we wskazanych na wstępie przypadkach doczekaliśmy się wielu badań naukowych, dyskusji, a nawet kodeksów dobrych praktyk, o tyle zebrane w ten sposób materiały nie zawsze są użyteczne do zarządzania terenami zielonymi w innych lokalizacjach. Dobrym przykładem ilustrującym brak możliwości bezpośredniego przełożenia praktyk stosowanych w rolnictwie jest ustalenie składu mieszanek oraz terminów koszenia na terenach farm fotowoltaicznych. 

Specyfika farm

Wynika to ze stosunkowo nowej obecności tych miejsc w krajobrazie, a także z ustalenia, w jakim kierunku powinna zmierzać spontaniczna zieleń położona zarówno na granicach obiektów, jak i pomiędzy panelami1, 2.

Poniżej przedstawiamy pewne dyskusyjne zagadnienia podparte zarówno kwerendą literaturową, obejmującą przede wszystkim prace z Europy Zachodniej, jak i doświadczeniami autorów związanymi z kontrolami postinwestycyjnymi farm fotowoltaicznych w zachodniej Polsce.

Kontekst przyrodniczy

Na bioróżnorodność farm fotowoltaicznych wpływa wiele czynnik&oacu...