W świecie roślin istnieje cała paleta barw, które mają swe uzasadnienie i wynikają z przystosowań do warunków środowiska. Kolory te, dla nas głównie o znaczeniu ozdobnym i poprawiające nastrój, dla flory mają praktyczny wymiar. Kolor to wabik, fabryka asymilatów, tarcza ochronna. Niebieskie lub popielatoniebieskie ulistnienie jest wyraźnym wskaźnikiem odporności i wytrzymałości na niedobory wody, zanieczyszczenie powietrza i zasolenie.

Niebieska barwa wynika z pokrycia liści tzw. kutnerem, czyli drobnymi, często niewidocznymi gołym okiem włoskami, wytworami blaszki liściowej, szczelnie pokrywającymi aparat asymilacyjny (liście). To klasyka przystosowań roślin, głównie do wysokich temperatur i niedoborów wody. Rośliny w tonacji blue to na 99% wskaźnik hardości. Takie krzewy warto stosować na stanowiskach trudnych, np. w miastach, na skarpach, nasypach, przy szosach, a nawet w rekultywacjach hałd poprzemysłowych. To przednia straż, która może podjąć wyzwanie (przyjąć się), nawiązać korelacje z tym środowiskiem (glebotwórcze cechy), trwale związać się z terenem (podjąć wzrost i kwitnienie) oraz stać się zapleczem i rezerwuarem pokarmowym dla innych organizmów (owadów, ptaków).

Gatunki rekultywacyjne

Krzewy takie jak oliwniki (Elaeagnus), roki...