W skład sieci hydrograficznej terenów zurbanizowanych wchodzą różnej wielkości cieki oraz zbiorniki wodne naturalne, tj. jeziora, starorzecza, oraz sztuczne, tj. zbiorniki zaporowe, stawy, wyrobiska poeksploatacyjne (np. po wydobywaniu torfu, żwiru, piasku i gliny), zbiorniki infiltracyjne. Urbanizacja przekształca systemy wodne, zmieniając nie tylko funkcje wody w krajobrazie, ale często, zwłaszcza w początkowym stadium urbanizacji, marginalizuje rolę wód powierzchniowych. Spowodowane to jest głównie prowadzonymi odwodnieniami, rozbudową kanalizacji oraz regulacjami cieków na obszarze miast.

Zmiany wprowadzane przez człowieka polegają głównie na prostowaniu biegu rzek, co powoduje zwiększenie spadku i pogłębienie spływu wody. Na ogół efekt zmniejszonej infiltracji w miastach pogłębiany jest także przez nadmierny pobór wód podziemnych. Tymczasem cieki w krajobrazie miejskim mają znaczący wpływ na stan i atrakcyjność jego pozostałych elementów, zwłaszcza zieleni. Dodatkowa rola sieci hydrograficznej w mieście związana jest z funkcją korytarza ekologicznego, jaki na jego obszarze pełnią koryto i dolina rzeki, umożliwiające migrację zwierząt, roślin i grzybów. Woda w krajobrazie miasta to wody nie tylko powierzchniowe, ale i podziemne, mające największy wpływ na utrzymywanie się w mieście roś...