Nie ulega wątpliwości, że nowoczesne technologie informacyjno-komunikacyjne zrewolucjonizowały dotychczasowy (tradycyjny) sposób świadczenia usług. Zalety środków komunikacji elektronicznej dostrzegane są wśród zarówno usługodawców, jak i usługobiorców. Zapewne należą do nich nieograniczona dostępność (bez względu na czas i miejsce), a także personalizacja, różnorodność, interoperacyjność i szybkość (terminowość) świadczonych usług. W kręgu zainteresowania ustawodawcy – oprócz kwestii stricte konsumenckich czy biznesowych – pozostają organizacyjno-prawne i technologiczne uwarunkowania cyfryzacji usług i informatyzacji zadań publicznych.

Nie może dziwić szczególna aktywność ustawodawcy w zakresie wdrożenia kompleksowych rozwiązań prawnych dotyczących świadczenia usług na odległość. W polskim porządku prawnym obowiązują takie akty jak np.: ustawa o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, która precyzuje m.in. funkcjonowanie elektronicznej platformy usług administracji publicznej (ePUAP), publicznego systemu identyfikacji elektronicznej czy świadczenie usługi podpisu zaufanego1; ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną, która wskazuje m.in. obowiązki usługodawcy związane ze świadczeniem usług drogą elektroniczną i zasady wyłączania odpowiedzialności us...