Bzy to przeważnie krzewy lub małe drzewa, reprezentowane w krajowej florze przez trzy gatunki: bez czarny (Sambucus nigra), bez koralowy (S. racemosa) oraz bez hebd (S. ebulus).

Pierwsze dwa gatunki są powszechnie wykorzystywane jako rośliny ozdobne i użytkowe, które dzięki obfitemu kwitnieniu i owocowaniu dostarczają pokarmu licznej ogrodowej faunie. Tym samym sprzyjają zwiększeniu bioróżnorodności, zwłaszcza w obszarach zurbanizowanych.

Bez hebd

To najmniej znany z występujących u nas bzów, o dosyć szerokim zasięgu, obejmującym Europę Środkową, Południową i Wschodnią oraz zachód Azji. To bylina osiągająca 1,5 m wysokości. Tworzy proste łodygi oraz złożone, pierzaste liście zbudowane zazwyczaj z 5–9 ostro zakończonych, lancetowatych listków. Liście po roztarciu wydzielają intensywny, nieprzyjemny zapach. Białe lub różowawe kwiaty zebrane są w płaskie baldachy o średnicy ok. 10–15 cm, kwitną od czerwca do sierpnia. Owoce to drobne, czarne jagody o średnicy ok. 3–5 mm, dojrzewające na przełomie sierpnia i września. Stanowią pokarm ptaków, ale dla ludzi są toksyczne, zawierają alkaloidy oraz glikozydy cyjanogenne, które mogą wywołać nudności, wymioty i biegunkę. Mimo to owoce były wykorzystywane w przeszłości w tradycyjnej medycynie ludowej &ndas...