4. Raport IPCC obejmuje, m.in.: analizę historycznych zmian klimatu i projekcje przyszłych zmian w skali globalnej i regionalnej, konsekwencje ocieplenia atmosfery Ziemi w różnych dziedzinach oraz metody zapobiegania zmianom klimatu i łagodzenia ich skutków. Zaprezentowane w nim rezultaty badań, przeprowadzonych w wielu ośrodkach badawczych na świecie, dowodzą m.in., że globalna emisja gazów cieplarnianych wzrosła od początku ery przemysłowej, tj. od roku 1750 aż o 70%. Te rewolucyjne wnioski, podkreślające, że działalność człowieka w głównej mierze przyczynia się do zmian klimatu, stwarzają podstawę do globalnej dyskusji na ten temat pod auspicjami ONZ.
Nad treścią merytoryczną Raportu pracowało ponad 600 wybitnych naukowców i specjalistówz 40 krajów, w tym również z Polski. Wśród nich znaleźli się m.in.: prof. Mirosław Miętus, kierownik Zakładu Klimatologii w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz kierownik Katedry Meteorologii i Klimatologii Instytutu Geografii Uniwersytetu Gdańskiego, prof. Zbigniew Kundzewicz z Zakładu Badania Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN w Poznaniu oraz Pracowni Klimatu i Zasobów Wodnych, a także prof. Piotr Tryjanowski z Zakład Ekologii Behawioralnej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Naukowcy ci znaleźli się w gronie osób wyróżnionych przez IPCC specjalnym dyplomem potwierdzającym ich wkład w uzyskanie w grudniu 2007 roku Pokojowej Nagrody Nobla przez Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatu wraz z Alem Gorem, byłym wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych.
Rangę i znaczenie 4. Raportu IPCC prof. Miętus ocenia w następujący sposób: Jest on efektem bardzo skrupulatnej analizy publikacji naukowych, które ukazały się po opublikowaniu 3. Raportu IPCC w 2001 roku. Przedstawia on najbardziej wiarygodne i kompleksowe informacje dotyczące zmiany klimatu. W sposób jakościowy i ilościowy opisuje wspomniane zjawisko, jego wpływ, a także sposoby ograniczenia negatywnych skutków. Z tego powodu 4. Raport IPCC stanowi naukową podstawę do dyskusji nad zagadnieniami dotyczącymi dostosowania się do występujących zmian, jak również ograniczenia ich tempa. Prestiż, jakim cieszy się Nagroda Nobla podnosi jeszcze znaczenie Raportu, a także innych dokumentów opracowywanych przez IPCC i przekazywanych do sekretariatu UNFCCC.
Prezentacja 4. Raportu IPCC dokonana została podczas warsztatów dla mediów poświęconych zagadnieniom globalnego ocieplenia, organizowanych przez IPCC oraz Instytut Gospodarki i Meteorologii Wodnej w Warszawie (IMGW) w ramach inicjatywy Partnerstwo dla Klimatu. Patronat nad wykładami objął prof. Maciej Nowicki, Minister Środowiska, a jednocześnie gospodarz zbliżającego się szczytu COP 14 w Poznaniu.
4. Raport IPCC można pobrać na stronie: http://www.ipcc.ch/ipccreports/ar4-syr.htm
IPCC zostało powołane we wrześniu 1988 roku przez Światową Organizację Meteorologiczną oraz Program ds. Środowiska ONZ (The United Nations Environment Programme – UNEP). Jego celem jest naukowa ocena ryzyka związanego z wpływem działalności ludzkiej na klimat, określenie metod i sposobów dostosowania się i przeciwdziałania występującym zmianom klimatu, a także spowolnieniach ich negatywnych skutków. Głównymi dokumentami IPCC są raporty dotyczące globalnego procesu zmian klimatu, które odgrywają znaczącą rolę w formowaniu narodowych i międzynarodowych programów klimatycznych oraz polityki finansowania badań zmian klimatycznych. Pierwszy raport IPCC został opublikowany w 1990 roku, kolejne w 1995, 2001, a ostatni – czwarty – w 2007 roku.
Komentarze (0)