Jarząb szwedzki Sorbus intermedia (Ehrh.) Pers. – z rodziny różowatych Rosaceae, podrodziny jabłkowych Maloideae – to rodzimy gatunek drzewa chronionego już od 1919 r., ponieważ rośnie na nielicznych stanowiskach naturalnych, występujących od Kołobrzegu po Gdańsk.

Jest apomiotem, czyli utrwalonym poliploidalnym mieszańcem prawdopodobnie gatunków jarzębu: pospolitego, mącznego i brzęka. W Europie jego zasięg obejmuje basen Morza Bałtyckiego: Szwecję, Danię (od południa), Finlandię, Estonię, Łotwę, Litwę (południowy-zachód) i Niemcy (północny-wschód).

Wygląd

To drzewo dorastające maksymalnie do 20 m, ale dominują drzewa o wysokości 10–12 m. Spotykane są również formy krzaczaste wielopniowe na stanowiskach naturalnych w Skandynawii. Jarząb szwedzki ma regularną, kopulastą lub owalną, gęstą i zwartą koronę, która czasami może mieć szerokość większą niż wysokość. Korona zazwyczaj jest regularna i kształtna, zbudowana z kilku prostych przewodników. Na pędach osadzone są czerwonobrązowe, połyskujące, pokryte włoskami, stożkowate pąki. Pień i konary pokryte są gładką korą z niewielkimi pęknięciami. Młode pędy, pokryte licznymi filcowatymi włoskami, z czasem stają się nagie i gładkie, początkowo są szaroróżowe. Liście ułożone naprzemianlegle są sezonowe, kształtu jajowatego l...