Jodła pod ochroną na Śląsku

Rozporządzenie wojewody dotyczy rodzimych, dziko występujących drzewek tego gatunku o wysokości do 5 m. Zabronione jest przede wszystkim ich ścinanie, umyślne niszczenie lub uszkodzenie. Nie wolno też posiadać, zbierać, przetrzymywać i przetwarzać jodeł mniejszych niż pięciometrowe oraz ich części. Nie wolno ich zbywać, nabywać, oferować do sprzedaży. Zakaz ten dotyczy również darowizny. Zabronione jest też wwożenie z zagranicy i wywożenie poza granicę państwa roślin martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych.

Jodła pospolita jest głównym gatunkiem lasów jodłowo-bukowych regla dolnego w Beskidach. Jednak obecnie najczęściej występuje pojedynczo, a jedyne pozostałości dawnych lasów jodłowych to kilka mocno zniszczonych zanieczyszczeniami powietrza hektarów lasu na zboczach Równicy i w miarę zdrowe lasy w Ujsołach i Jeleśni. Jodła występuje też w lasach podgórskich i wyżynnych województwa śląskiego. Naturalne stanowiska jodły znajdują się też na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej – w dość dobrym stanie las jodłowy rośnie w okolicach Złotego Potoku, a także w okolicach Koszęcina i Kłobucka.

Jednak z roku na rok w śląskich lasach jest coraz mniej jodły pospolitej. Przyczyną recesji tego gatunku jest jego niska odporność na zanieczyszczenia powietrza. Jodła szczególnie źle znosi kwaśne deszcze. Reaguje też gwałtownie na obniżenie wód gruntowych – dobrze rozwija się jedynie na terenach, gdzie suma opadów przekracza 600 mm. Należy do drzew długo rosnących i trudnych w hodowli – hodowla jodły w szkółkach trwa od 4 do 5 lat, a dla porównania świerka – tylko dwa lata.