Konieczna ustawa korytarzowa

 Wychodząc naprzeciw polityce europejskiej i krajowej dotyczącej rozwoju europejskiego sektora wytwórczego oraz uwzględniając ustalenia pakietu klimatycznego, OSP planuje rozwijać Krajową Sieć Przesyłową (KSP) w celu przyłączenia do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego (KSE) jak największej mocy pochodzącej z odnawialnych źródeł energii (OZE), w tym z farm wiatrowych.

PSE Operator reguluje pracę systemu elektroenergetycznego oraz planuje jego rozwój w taki sposób, aby możliwe było przyłączenie do KSE OZE w wielkości pozwalającej na wypełnienie celów zawartych w dokumentach: Polityka Energetyczna Polski do roku 2030 (PEP2030) oraz w Krajowym planie działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych (KPD). Ma to odzwierciedlenie w wydanych przez OSP warunkach przyłączenia do sieci dla źródeł wiatrowych oraz w warunkach przyłączenia uzgodnionych z OSD. KPD przewiduje, że do 2020 r. moc zainstalowana farm wiatrowych powinna wynieść 6650 MW, natomiast Polityka Energetyczna Polski PEP 2030 zakłada, że do 2030 r. wartość ta powinna wzrosnąć do ok. 7900 MW.

Przyłączenie i wyprowadzenie mocy z OZE w głąb KSE do odbiorców energii elektrycznej wymaga przygotowania odpowiedniej infrastruktury sieciowej, szczególnie w zakresie sieci najwyższych napięć (400 i 220 kV). Przesył energii elektrycznej musi być realizowany w sposób niezawodny, zarówno w normalnym stanie pracy systemu, gdy dostępna jest cała infrastruktura sieciowa, jak i w stanach awaryjnych i remontowych, gdy pojedyncze elementy infrastruktury sieciowej są wyłączone z pracy. Konieczne jest zatem posiadanie rozległej, wzajemnie rezerwującej się sieci przesyłowej. Z uwagi na to, że znaczna część planowanych do przyłączenia farm wiatrowych jest zlokalizowana w północnej Polsce, ten obszar kraju będzie wymagał rozbudowy sieci przesyłowej w najszerszym zakresie.

Realizacja planu rozwoju sieci przesyłowej (PRSP) w oparciu o dotychczasowe prawodawstwo napotyka na szereg utrudnień, wynikających ze specyfiki realizacji inwestycji sieciowych, które charakteryzują się tym, że trasa linii przebiega przez tereny kilku, kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu gmin. Brak spójności przepisów prawa stwarza precedens, w którym pojedynczy właściciel gruntu może w sposób skuteczny na wiele lat zablokować realizację danej linii. W obowiązującym porządku prawnym ustanowienie służebności przesyłu jest bardzo trudne. Niezbędne staje się zatem podjęcie działań mających na celu zmianę przepisów, które umożliwią OSP i innym operatorom:

· skuteczne pozyskanie służebności przesyłu na nieruchomościach położonych pod istniejącymi liniami,

· wprowadzenie mechanizmów ustanawiania korytarzy przesyłowych dla linii planowanych do realizacji,

· zrównoważenie interesu publicznego i interesu właścicieli nieruchomości poprzez wprowadzenie algorytmu określenia wartości tej służebności. Wysokość odszkodowania określana będzie w decyzji administracyjnej. Przy ustalaniu wysokości odszkodowania brane będą pod uwagę między innymi: rodzaj użytków, położenie nieruchomości, stopień ingerencji w prawo własności oraz odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

Działania takie podjęło Ministerstwo Gospodarki. Ukierunkowane są one na stworzenie systemowego rozwiązania dla infrastrukturalnych inwestycji liniowych, usprawniającego i przyspieszającego proces pozyskiwania przez inwestorów stosownych decyzji, umożliwiających budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury sieciowej. Projekt realizowany jest pod roboczą nazwą ustawy o korytarzach przesyłowych. Należy również podkreślić, że potrzeba uchwalenia ustawy o korytarzach przesyłowych wynika także z konieczności wprowadzenia rozwiązań prawnych, które umożliwią realizację celów publicznych w postaci zapewnienia dostaw energii elektrycznej, ciepła, gazu i ropy. Niezakłócone dostawy tych mediów warunkują funkcjonowanie gospodarki krajowej, są miernikiem szeroko rozumianego bezpieczeństwa oraz świadczą o atrakcyjności gospodarczej Polski i poszczególnych województw dla inwestorów.

Projektowana ustawa będzie dotyczyła istniejących urządzeń przesyłowych, jak również tych mających powstać w przyszłości. Z rozwiązań będą mogli skorzystać przedsiębiorcy, w których władaniu znajdują się urządzenia przesyłowe albo którzy realizują inwestycje w ich zakresie. Kompleksowość uregulowań prawnych będzie polegała na przyjęciu rozwiązania prawnego skłaniającego do ustanawiania korytarza przesyłowego dla wielu urządzeń przesyłowych, choćby należały one do różnych przedsiębiorców przesyłowych. Immanentną cechą niemal każdego urządzenia przesyłowego jest to, że przebiega ono przez wiele nieruchomości. Konieczne jest zatem uzyskanie co najmniej prawa wstępu na te tereny, przy czym prawo to nie może być ograniczone tylko do okresu lokalizowania i budowy urządzenia, ale musi uprawniać do wstępu na nieruchomość w razie zaistnienia awarii lub konieczności modernizacji urządzenia przesyłowego albo jego naprawy.

 Tytuł i śródtytuły od redakcji