Aspekty prawne polityki spójności Unii Europejskiej
Termin „polityka spójności” (ang. cohesion policy) pojawił się w odpowiedzi na konieczność realizacji jednego z podstawowych celów Wspólnoty – zwiększenia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej poprzez zmniejszenie różnic w poziomie życia i rozwoju gospodarczego między najbiedniejszymi i najbogatszymi regionami państw członkowskich UE. W przeszłości określano politykę spójności jako: politykę regionalną, politykę strukturalną lub politykę przemian strukturalnych1.
Problematyka dotycząca polityki spójności pojawiła się w aktach prawa pierwotnego Wspólnoty, to jest w Traktacie o ustanowieniu Unii Europejskiej, w rozdziale pt. „Spójność społeczna i gospodarcza”. Zapisano tam: „w celu wspierania harmonijnego rozwoju całej Wspólnoty rozwija ona i prowadzi działania służące wzmocnieniu jej spójności społecznej i gospodarczej. W szczególności Wspólnota zmierza do zmniejszania zarówno różnic ekonomicznych i społecznych między regionami, jak i stopnia zacofania gospodarczego regionów lub wysp najmniej uprzywilejowanych, w tym obszarów wiejskich” (tytuł XIV, art. 130a). W Jednolitym Akcie Europejskim (tytuł V, art. 130a) jest natomiast zapis „Aby wspomagać swój wszechstronny, harmonijny rozwój, Wspólnota podejmuje i kontynuuj...
