Bilans wodny i głównych pierwiastków biogenicznych
Jezioro Zdworskie jest największym zbiornikiem Pojezierza Łąckiego i całego Mazowsza. Małe zasoby wodne zlewni tego akwenu powodowały w przeszłości trudności ze stabilnym utrzymaniem w nim poziomu wody. Ponadto susza, która nawiedziła rejon Kotliny Płockiej w 2003 r., wywołała szereg negatywnych konsekwencji ekologicznych.
Długotrwały brak opadów doprowadził do zaniku głównego dopływu zbiornika – Wielkiej Strugi i do obniżenia zwierciadła wody w jeziorze o 41 cm w stosunku do stanu normalnego, co przy płaskim kształcie misy i małej głębokości średniej spowodowało odkrycie dużych powierzchni dna1, 2. Jednocześnie stwierdzono postępującą degradację troficzną zbiornika3. Z tego względu od 2004 r. prowadzona jest renaturyzacja jeziora, na którą składają się zabiegi mające na celu odbudowę zasobów wodnych akwenu oraz obniżenie jego trofii i poprawę jakości wód. Badania prowadzone w ramach monitoringu renaturyzacji wykazały jednak, że działania skierowane na zwiększenie zasobów wodnych Jeziora mogą mieć negatywny wpływ na jego obciążenie biogenami i odporność na degradację. Wyniki tych badań są przedmiotem niniejszej pracy.
Charakterystyka obszaru badań
Jezioro Zdworskie o powierzchni 343 ha jest największym jeziorem w województwie mazowieckim. Akwen o charakterze polimiktycznym ma średnią głębokość 2,13 m, posiada płaskie...
