Branżowe ABC

Czy wszystkie materiały przeznaczone do zastosowania w sieci wodociągowej powinny mieć przed ich wbudowaniem pozytywną ocenę higieniczną właściwego powiatowego inspektora sanitarnego? W ustępie 4 §18 określa się, że ocena higieniczna winna być poparta wynikiem badania wody, przeprowadzonym przez powiatowego inspektora sanitarnego. Jeżeli materiały nie zostały jeszcze wbudowane, to nie ma możliwości przeprowadzenia badania wody, które wykluczyłoby ich szkodliwe działanie na wodę.

Zgłoszone wątpliwości są w pełni uzasadnione, gdyż §18 rozporządzenia rzeczywiście uzależnia ocenę higieniczną od wyniku badania wody, przeprowadzonego przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Racjonalnie działający prawodawca nie mógł przyjąć, aby możliwe było przeprowadzenie badania wody przed zbudowaniem materiałów przeznaczonych do zastosowania w sieci wodociągowej. Dlatego też założył on również parametry techniczne dla tego typu materiałów, więc winny one przede wszystkim spełniać wymogi określane przepisami prawa. W konsekwencji można przyjąć domniemanie, że jeżeli materiały te spełniają określone prawem wymogi, to jest to równoznaczne z pozytywną oceną ich zastosowania przy zaopatrzeniu w wodę. W dalszej zaś konsekwencji założyć należy, że i ocena higieniczna powinna być pozytywna, niezależnie od tego, czy te materiały zostały zbudowane czy nie. Pozytywny wynik oceny gwarantuje bowiem już samo spełnianie przez te materiały norm określonych prawem.

Na podstawie: dr hab. Bartosz Rakoczy: Wykładnia §18 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29.03.2007 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. „Zeszyty IGWP” 6/2011.

 

Podstawę prawną stanowi przede wszystkim art. 6 o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Z przepisu tego wynika, że ustawodawca polski dopuszcza zawieranie umów z pojedynczymi lokatorami w ramach tzw. budynków wielolokatorowych. W istocie o możliwościach dalszego działania decyduje przede wszystkim treść umowy, do której zresztą prawodawca odsyła. W pierwszej kolejności zbadać należy, czy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne zawarło odrębną umowę z lokatorem, który odmawia zapłaty należności. Gdy doszło do zawarcia takiej umowy, jej konsekwencją jest indywidualizacja stosunku prawnego. Dalszą zaś konsekwencją jest to, że stroną umowy jest wyłącznie ten lokator. Wobec powyższego przysługują mu wszelkie uprawnienia wynikające z tej umowy, ale też obciążają go wszelkie obowiązki, które ta umowa przewiduje. Odcięcia wody może dokonywać wyłącznie przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne i czyni to wyłącznie według własnego uznania, oczywiście po spełnieniu wymogów prawem określonych. Jednak możliwość odcięcia wody, tak jak i cała umowa o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków, jest zindywidualizowana i ogranicza się wyłącznie do tego jednego lokatora. Tej oceny nie zmienia nawet okoliczność, że nie ma technicznych możliwości odcięcia go bez jednoczesnego odcięcia innych lokatorów. Gdyby przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne dopuściło się odcięcia wszystkich lokatorów, mogłoby narazić się na zarzut niewykonania umowy w stosunku do stron innych umów, zawartych przez to przedsiębiorstwo.

W przypadku, gdy pomiędzy przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a wspólnotą mieszkaniową lub spółdzielnią została zawarta umowa o dostarczanie wody, a punktem dostarczania wody jest wodomierz główny, nie ma możliwości, aby przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne odcinało wodę indywidualnym odbiorcom. Przepis regulujący możliwość odcinania wody ma służyć ochronie interesów przedsiębiorstwa wodociągowo- kanalizacyjnego, a nie wspólnot mieszkaniowych czy spółdzielni. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne dostarcza jedynie wodę do wodomierza głównego i ponosi odpowiedzialność tylko za dostarczenie wody do tego punktu. Natomiast nie ponosi odpowiedzialności za to, czy woda dotrze do indywidualnego odbiorcy. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ani nie ma obowiązku dokonania odcięcia, ani nawet takiej prawnej możliwości, jeżeli nie zachodzą warunki, określone przepisami ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

W analizie przedmiotowej sprawy należy jednoznacznie ustalić, ile umów i z kim, oraz o co zawarło przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Z pytania wynika bowiem, że jest to z jednej strony umowa zawarta ze wspólnotą mieszkaniową, a z drugiej strony wskazuje się, że dochodzi do indywidualnych rozliczeń poszczególnych lokatorów, a rozliczeń tych dokonuje właśnie przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne.

W przypadku, gdy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne zawarło jedną umowę ze wspólnotą mieszkaniowa, to stroną tej umowy jest wyłącznie wspólnota mieszkaniowa, a nie poszczególne osoby, które są właścicielami nieruchomości lokalowych. Obowiązek spełnienia świadczenia, polegającego na zapłacie należności za dostarczoną wodę, w tej sytuacji oceniać należy nie w kontekście pojedynczego odbiorcy, ale całej wspólnoty. W konsekwencji ewentualne wypowiedzenie umowy winno być skierowane do wspólnoty mieszkaniowej i odcięcie wody powinno obejmować całą wspólnotę. Inaczej natomiast przedstawia się sytuacja, gdy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne zawarło indywidualne umowy z poszczególnymi właścicielami nieruchomości lokalowych. Wówczas należyte wykonanie umowy musi być oceniane indywidualnie w stosunku do każdego właściciela, i indywidualnie powinna być stosowana sankcja w postaci odcięcia wody. W tej sytuacji niedopuszczalna byłaby odpowiedzialność zbiorowa.

Na podstawie: dr hab. Bartosz Rakoczy: Zawieranie umów a rozliczanie należności. „Zeszyty IGWP” 6/2011.