Podatek od nieruchomości
Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej dzierżawi od gminy urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne. Z tytułu dzierżawy, zgodnie z zapisami zawartymi w Umowach, jesteśmy zobowiązani płacić na rzecz gminy opłaty dzierżawne (czynsz dzierżawny), a w jednym przypadku również opłatę za umieszczenie urządzeń w pasie drogowym. Ponosimy również koszty związane z bieżącą eksploatacją. Obecnie w gminie prowadzona jest kontrola przez Urząd Kontroli Skarbowej. Przedmiotem kontroli są wszelkie naliczenia podatkowe na rzecz gminy. Kontrolujący wskazał na brak naliczeń podatku od nieruchomości od majątku objętego ww. umowami dzierżawy. Gmina twierdzi, że podatek ten obciąża nas. My natomiast uważamy, iż tak nie jest, ponieważ obowiązek ten nie został zastrzeżony w umowie dzierżawy zgodnie z art. 702 kodeksu cywilnego, na który powołuje się umowa w kwestii zastosowania przepisów w stosunku do spraw nieuregulowanych w Umowie. Nie mamy wątpliwości, że podatek taki musielibyśmy płacić w przypadku, gdyby w jednej z umów zapisano taki obowiązek.
Zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a Ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2010 r. nr 95, poz. 613, ze zm. w DzU nr 96, poz. 620, zwanej dalej ustawą): „podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące […] posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem”. Podatnikami podatku są także posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie jest bez tytułu prawnego (art. 3 ust. 1, pkt 4 lit. b ustawy).Ustawa nie uzależniła identyfikacji podatnika od wskazania go w umowie, tj. nie wprowadziła w tym przypadku dowolności jego wyboru pomiędzy stronami umowy. Kiedy stroną umowy najmu urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych jest gmina, to „po stronie wynajmującego jako posiadacza zależnego aktualizuje się obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości.” Podobne stanowisko zajął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w Wyroku z 14 stycznia 2010 r. – III SA/Wa 1703/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w Wyroku z 17 lutego 2009 r. – I SA/Po 1585/08 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w Wyroku z 12 grudnia 2008 r. – I SA/ Kr 119/07.
Na podstawie: Maria Bakalarczyk: Podatek od nieruchomości.„Zeszyty IGWP” 02/2011
 
List Antoniego Tokarczuka do ministra infrastruktury
Izba Gospodarcza „Wodociągi Polskie” zwraca się do Pana Ministra z prośbą o określenie w drodze rozporządzenia warunków techniczno-budowlanych, jakim powinny odpowiadać urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne oraz ich usytuowanie, w tym szczególnie dotyczące sieci wodociągowych oraz sieci kanalizacyjnych, zgodnie z postanowieniami art. 7 ust.1 pkt 1 oraz ust. 2, pkt 2 Ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (DzU z 2006 r. nr 156, poz. 1118, ze zm.).
Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 2 wymienionej ustawy, prosimy także o wydanie rozporządzeń w sprawie warunków technicznych użytkowania tych urządzeń. Izba Gospodarcza od wielu lat wielokrotnie zwracała się do Ministerstwa w tej sprawie.
Brak obowiązujących przepisów w tym zakresie jest m.in. przyczyną różnic interpretacyjnych dotyczących klasyfikacji poszczególnych rurociągów i przewodów, rozdziału sieci, przyłączy i instalacji, ich własności oraz związanych z tym rozdziałem wymagań projektowych, dokumentacyjnych, materiałowych i właścicielskich. Nadal sytuację pogarsza brak legalnych definicji dotyczących kanalizacji sanitarnej, deszczowej i ogólnospławnej oraz sieci magistralnej i rozdzielczej.
W związku z brakiem możliwości odniesienia się do technicznych warunków budowlanych, tj. wymagań w zakresie jakości materiałów, przekrojów rurociągów i przewodów oraz usytuowania studzienek, realizacja postanowień Ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (DzU z 2006 r. nr 123, poz. 858, ze zm.), dotycząca warunków technicznych przyłączenia do sieci, ponoszenia kosztów budowy przyłączy, jak również odpłatnego przejmowania urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, stwarza coraz więcej problemów.
Coraz częściej decyzje deweloperów i właścicieli nieruchomości o podziale nieruchomości gruntowych wpływają na zmianę kwalifikacji dotychczasowych przyłączy na sieci. Podstawę stanowią bowiem jedynie definicje zawarte w ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Umożliwiają one przy zmianie warunków korzystania z sieci i przyłączy i zmianie ich lokalizacji na terenie działek, spowodowanych podziałem lub scalaniem tych działek, na stałe przeklasyfikowywanie przyłączy w sieci i sieci, np. magistralnej w rozdzielczą. Zjawisko to pogłębia się w związku z postanowieniami art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, na podstawie którego kolejni właściciele działek występują z żądaniami przejęcia przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne sieci, które wcześniej pobudowano i sklasyfikowano jako przyłącza. Na marginesie należy zaznaczyć, że jest to przepis przejściowy. Określenie warunków technicznych dla poszczególnych sieci uniemożliwi, a przynajmniej ograniczy, ich indywidualne definiowanie zarówno przez właścicieli działek, jak i coraz częściej przez sądy.
Z uwagi na rangę problemu prosimy Pana Ministra o uwzględnienie naszej prośby. Zgłaszamy równocześnie chęć swojego aktywnego udziału w pracach przygotowawczych nad projektami wymienionych rozporządzeń.
Prosimy także Pana Ministra o wyznaczenie ewentualnego spotkania w celu omówienia dodatkowych problemów i argumentów dotyczących przedmiotu sprawy.
Antoni Tokarczuk, dyrektor IGWP
 
Wybór i opracowanie: Jolanta Kuligowska-Roszak IGWP