Koncepcja budynku pasywnego została opracowana przez dr. Wolfganga Feista i prof. Bo Adamsona z Uniwersytetu w Lund. W 1988 r. Stwierdzili oni, że możliwe jest wybudowanie domu, który dzięki znacznemu ograniczeniu strat ciepła będzie się mógł obejść bez tradycyjnego systemu grzewczego.

W 1991 r. w miejscowości Darmstadt w Niemczech powstał pierwszy czterorodzinny dom pasywny. Przeprowadzone w nim badania potwierdziły, że zużywa on o 90% mniej ciepła na cele grzewcze w porównaniu do nowych budynków wznoszonych zgodnie z obowiązującymi wówczas standardami. Wymagane normami warunki mikroklimatu wewnętrznego zostały osiągnięte bez zastosowania tradycyjnego systemu grzewczego.
Budownictwo pasywne przeżywa obecnie okres dynamicznego rozwoju w całej Europie. Aktualnie liczba wybudowanych budynków pasywnych jest szacowana na 6000. Obiekty tego typu powstają też w Polsce. Przykładem jest ukończony w 2007 r. pierwszy certyfikowany dom pasywny we Wrocławiu. Analogiczny obiekt zbudowany został na terenie Politechniki Poznańskiej. W standardzie tym wznoszone są nie tylko domy jedno- i wielorodzinne, ale również szkoły, przedszkola, biura, fabryki czy obiekty takie jak wysokogórskie schroniska. Przedsięwzięcia w zakresie budownictwa pasywnego mają miejsce również w krajach pozaeuropejskich, takich jak Chiny, USA czy Rosja.
 
Konieczne kryteria

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?