Coraz bardziej skomplikowane i kompleksowe zadania inżynieryjne wymagają stosowania nowych, specjalistycznych materiałów budowlanych. W ostatnich latach zaobserwować można szczególny rozwój w dziedzinie technologii betonu.
Dzięki zastosowaniu najnowszych osiągnięć w dziedzinie chemii budowlanej, technologii formowania i zagęszczania, beton można stosować praktycznie bez żadnych ograniczeń. Po raz pierwszy zastosowany w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych beton o wysokiej wytrzymałości, obecnie nazywany jest betonem wysokowartościowym – posiada bowiem więcej pozytywnych cech, aniżeli „tylko” wysoka wytrzymałość na ściskanie. Jego trwałość czy wytrzymałość na ścieranie to tylko niektóre z nich. W odróżnieniu od betonu zwykłego, który stanowi system trójskładnikowy, składający się z cementu, kruszywa i wody, betony wysokowartościowe to kompozyty pięcioskładnikowe, posiadające obok wymienionych składników dodatki (np. mikrokrzemionka) i domieszki (np. superplastyfikator).
W ostatnich latach obok betonów wysokowytrzymałych o wytrzymałości na ściskanie w granicach 50-60 MPa, pojawiły się nowe rodzaje betonów, które w literaturze polskiej zostały podzielone na trzy główne grupy ze względu na wytrzymałość na ściskanie, a mianowicie: beton wysokowartościowy (BWW) – High-Performance Concrete (HPC): wytrzymałość na ściskanie 60-100 M...