Stosowanie pnączy na budynkach wywołuje obawy, które często są bezpodstawne. Dotyczą one zwykle nadmiernego zawilgocenia pokrytych roślinami ścian i oddziaływania mechanicznego lub chemicznego (biologicznego) tych roślin na ściany.

Pnącza w naturalnych warunkach wspinają się po pionowych podporach, często rozpoczynając wzrost w głębokim cieniu, w podszyciu lasu, a kończą w koronach drzew, w pełnym słońcu. Z tego właśnie powodu odznaczają się one dużą tolerancją względem warunków siedliskowych, nawet tak niesprzyjających jak w przypadku ścisłej zabudowy. Szczególnie istotne wydaje się zastosowanie pnączy w śródmiejskich podwórkach. Są to miejsca zwykle niemal całkowicie pozbawione zieleni. Bywa, że rośnie tam jedno lub kilka wyciągniętych drzew bądź rachitycznych krzewów. Z reguły jedynymi roślinami, które w takich warunkach rosną zadowalająco, są pnącza. Wiele spośród nich ma niewielkie wymagania pokarmowe, rosną nawet na słabych antropogenicznych glebach.
 
Niebagatelne korzyści
Rośliny pnące do rozwoju potrzebują znacznie mniej miejsca niż inne rośliny drzewiaste, dając przy tym często większą powierzchnię biologicznie czynną. Duży winobluszcz pięciolistkowy, zajmujący jedynie ok. pół metra kwadratowego gruntu, może w okresie wegetacji wytworzyć ok. 2600 m2 listowia (tab.), jest to mniej więcej tyle, co siedem lip o średnicy korony...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?