Czynnik chłodniczy to substancja odbierająca ciepło z ośrodka chłodzonego i oddająca je powietrzu atmosferycznemu lub wodzie chłodzącej. Najczęściej stosowanymi czynnikami chłodniczymi są: chlorek metylu, dwutlenek węgla, dwutlenek siarki oraz freony. W związku z negatywnym oddziaływaniem na środowisko czynników chłodniczych, szczególnie z grupy CFC i HCFC (efekt cieplarniany, dziura ozonowa), podjęto decyzję o ich wyeliminowaniu z użycia. W tym celu wykonuje się odzysk czynników chłodniczych, który polega na ich ściągnięciu z konkretnego urządzenia a następnie zgromadzeniu w zewnętrznym pojemniku. Operacje odzysku czynników wymagają stosowania trzech rodzajów sprzętu: specjalnych butli do odzysku, stacji odzysku, narzędzi oraz wyposażenia pomocniczego.

Pierwszą umową, traktującą o ochronie warstwy ozonowej, był Protokół Montrealski, podpisany 16 września 1987 r. Do marca 1999 r. protokół ten ratyfikowało 168 państw, w tym również Polska. W dokumencie wyróżniono substancje, mające wpływ na warstwę ozonową, czyli związki CFC 11, 12, 113, 114 i 115 (substancje kontrolne) oraz ich mieszaniny, tj. R500 i R502, a także halony 1211, 1301 (R13B1) i 2402.
Na bazie porozumienia z Montrealu, 2 marca 2001 r. uchwalono Ustawę o postępowaniu z substancjami zubażającymi warstwę ozonową (DzU nr 52, poz. 537), obowiązującą od 1 lipca 2002 r. Wprowadziła ona szereg zakazów, m.in. emisji freonów do atmosfery (art. 19)...