Dyskontowanie przy inwestycjach w ochronie klimatu
Ochrona środowiska przyrodniczego jest rodzajem dobra publicznego, to znaczy takiego, które charakteryzują dwie cechy: nierywalizacyjny charakter konsumpcji i brak możliwości wykluczenia z jego użytkowania. Nie jest ono przedmiotem normalnych transakcji rynkowych, jest natomiast źródłem korzyści, do których każdy ma dostęp – niezależnie od tego, czy partycypował w kosztach ich dostarczenia, czy nie.
W przypadku niektórych dóbr brakuje technicznych możliwości egzekwowania opłat i/lub wiążą się z tym na tyle wysokie koszty, że lepiej je dostarczyć jako dobra publiczne, bez nadmiernego zwracania uwagi na to, czy wszyscy beneficjenci partycypują w kosztach ich wytwarzania. Ma to sens zwłaszcza wówczas, gdy korzyść ogólnospołeczna przewyższa ponoszone koszty. Przykładami takich dóbr są bioróżnorodność czy klimat.
Rozwój polityki ekologicznej sprawia, że na podmiotach gospodarczych spoczywa coraz więcej zadań związanych z realizacją inwestycji służących ochronie środowiska przyrodniczego. Z pewnością większość z nich nie doszłaby do skutku, gdyby nie przymus ze strony państwa, gdyż wiążą się one z ponoszeniem określonych kosztów i wpływają na całokształt wyników finansowych inwestorów. Ekonomiści zajmujący się ochroną środowiska przyrodniczego już dawno temu zwrócili uwagę na problemy związane z realizacj...
